Ευχαριστώ

Αγαπημένοι μου,
είμαι τόσο ευτυχισμένη και συνάμα περήφανη που έστω και μερικοί, ή καλύτερα ελάχιστοι, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μου!Τι μπορεί να άλλαξε ή μάλλον να συνέβηκε από χτες μέχρι σήμερα;Πολλά...Επιτέλους χαμήλωσε η θερμοκρασία και έτσι βγάλαμε τα χειμερινά μας ρουχα που ήταν καταχωνιασμένα...τα δικά μου τουλάχιστον!Είναι Νοέμβριος, και η μόνη μας έννοια είναι τα περσινά μας ρούχα ή τα φετινά, πρόσφατα αγορασμένα, που ακόμα να βάλουμε...επιδείξουμε!
Το μόνο που χάλασε αυτή την "όμορφη" διαδικασία ήταν οι άφθονες, καταρρακτώδεις και ως ένα βαθμό ευεργετικές βροχές. Δε θέλω να αναφερθώ στα εκατοντάδες σπίτια και υποστατικά που πλημμύρισαν.Δύναμη για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Ας όψονται οι αίτιοι.Αυτό που με προβληματίζει είναι το εξής: όταν βρέχει, πλημμυρίζουν διάφορα για διάφορους λόγους, που δεν είναι η αρμοδιότητα και η ιδιότητα μου να σχολιάσω και ακούγονται παράπονα και φωνές . Όταν δε βρέχει ολοι παραπονιούνται για ξηρασία, ανομβρία, αποκοπές νερού κτλ. Τι πρέπει να κάνουμε τελοσπάντον;Ποιο είναι το επιθυμητό για όλους μας;Σιγουρα μια μέση λύση θα ήταν ιδανική.
Σε όλες τις περιπτώσεις της ζωής μας μια μέση λύση θα ήταν ιδανική. Πότε όμως δίνεται μια μέση λύση; Πότε αποφεύγουμε ακραίες συμπεριφορές για ένα συμβιβασμό; Ένα απλό παράδειγμα καιρικού φαινομένου βγάζει στην επιφάνεια τη ψυχολογία του μέσου Κύπριου. Από την άλλη, ζούμε για να αποφεύγουμε πάντα τις υπερβολες ή έχει νόημα να ζούμε και κάποιες φορές ακραία φαινόμενα για να πετύχουμε κάτι; Τι λέτε;