Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

H1N1

Agapitoi mou filoi kai lipoi,

adrattontas tin efkairia apo diafora prosfata simvanta, niotho tin anagki na anafertho stin polisizitimeni, koresmeni tha elega, gripi A, ton xoiron, io H1N1. Opos vlepete o sigkekrimenos ios, logo pistevo twn diastasewn pou exei lavei i diadosi tou, exei pampolla onomata. En pasi periptosi, i gripi afti exei panikovalei, mperdepsi an oxi kinitopoiisi ola ta giina, den ksero an elavan gnosi kai ta eksogiina, plasmata. Akoustikan polla senaria sxetika me to thema afto kai den imaste pleon se thesi na krinoume pia apo afta ine vasima kai pia avasima. Aneksartita me to ti krivetai piso apo tin polikroti afti ipothesi, iparxoun afti ti stigmi xores pou metroun nekrous logo tou iou aftou, ara den ine ena thema to opio aksizi na to komikopiisoune poso mallon na to agnoisoume pantelos. Kserontas pleon kai prosopika atoma pou prosvlithikan apo ton io, ofilo na omologiso oti to provlima ine iparkto. Tora, afto pou den mporesa mexri tora na katalavo ine ta drastika kai kata ti gnomi mou spastika metra ta opia afthereta lamvanoun apo monoi tous kapoioi asxetoi me to thema. Iparxoun atoma ta opia kathe ena to poli defterolepto ine me to antisiptiko gel sto ena xeri kai ta antisiptika igra mantilakia sto allo. Den ime sigoura i katallili na krini an afto ine sosto i oxi. Alla distixos ime atomo to opio den antexo otidipote ine ipervoliko (se simperifora panta). Afto pou sto telos tha kataferoume pistevo tha ine to antitheto apo ton arxiko mas stoxo. Telos, kata ti diki mou tapini gnomi, pou ime profanos kai pros to paron ekso apo to xoro, nomizo pos prepei na min panikovallomaste kai na akolouthoume tis odigies ton eidikon epi tou thematos xoris na ipervaloume kai xoris na parapioume kapia simantika kai sosta pragmata!

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Ευχαριστώ

Αγαπημένοι μου,
είμαι τόσο ευτυχισμένη και συνάμα περήφανη που έστω και μερικοί, ή καλύτερα ελάχιστοι, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μου!Τι μπορεί να άλλαξε ή μάλλον να συνέβηκε από χτες μέχρι σήμερα;Πολλά...Επιτέλους χαμήλωσε η θερμοκρασία και έτσι βγάλαμε τα χειμερινά μας ρουχα που ήταν καταχωνιασμένα...τα δικά μου τουλάχιστον!Είναι Νοέμβριος, και η μόνη μας έννοια είναι τα περσινά μας ρούχα ή τα φετινά, πρόσφατα αγορασμένα, που ακόμα να βάλουμε...επιδείξουμε!
Το μόνο που χάλασε αυτή την "όμορφη" διαδικασία ήταν οι άφθονες, καταρρακτώδεις και ως ένα βαθμό ευεργετικές βροχές. Δε θέλω να αναφερθώ στα εκατοντάδες σπίτια και υποστατικά που πλημμύρισαν.Δύναμη για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Ας όψονται οι αίτιοι.Αυτό που με προβληματίζει είναι το εξής: όταν βρέχει, πλημμυρίζουν διάφορα για διάφορους λόγους, που δεν είναι η αρμοδιότητα και η ιδιότητα μου να σχολιάσω και ακούγονται παράπονα και φωνές . Όταν δε βρέχει ολοι παραπονιούνται για ξηρασία, ανομβρία, αποκοπές νερού κτλ. Τι πρέπει να κάνουμε τελοσπάντον;Ποιο είναι το επιθυμητό για όλους μας;Σιγουρα μια μέση λύση θα ήταν ιδανική.
Σε όλες τις περιπτώσεις της ζωής μας μια μέση λύση θα ήταν ιδανική. Πότε όμως δίνεται μια μέση λύση; Πότε αποφεύγουμε ακραίες συμπεριφορές για ένα συμβιβασμό; Ένα απλό παράδειγμα καιρικού φαινομένου βγάζει στην επιφάνεια τη ψυχολογία του μέσου Κύπριου. Από την άλλη, ζούμε για να αποφεύγουμε πάντα τις υπερβολες ή έχει νόημα να ζούμε και κάποιες φορές ακραία φαινόμενα για να πετύχουμε κάτι; Τι λέτε;

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Καλή αρχή

Μη έχοντας κάτι πιο ενδιαφέρον να κάνω δημιούργησα ένα δικό μου blog, όπως έμαθα στην πορεία ότι ονομάζεται. Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ή θέμα προς συζήτηση αλλά στην πορεία θα βρούμε. Κάτι που μας προβληματίζει, μας κάνει χαρούμενους, λυπημένους ή οτιδήποτε άλλο, έχω τη διάθεση να το μοιραστώ μαζί σας. Πολλά είναι τα πράγματα που δε μας αρέσουν, που μας κάνουν να γελάμε, να κλαίμε, να σκεφτόμαστε...Όλα αυτά μαζί κάνουν τη ζωή! Τη ζωή που δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε αλλά να απολαύσουμε ως το τελευταίο λεπτό! Κάθε μέρα είναι διαφορετική, το ίδιο και κάθε άνθρωπος, και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται!Ως πριν λίγο καιρό χαλούσα τη διάθεση μου για ανθρώπους και για πράγματα τα οποία δεν αλλάζουν! Το κατάλαβα λίγο αργά, στην πορεία...Δεν μπορούμε να κάνουμε το κάθετι ή τον καθένα όπως θέλουμε εμείς.Ο καθένας ας ζει όπως θέλει και ας αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του. Μην αναλώνετε ενέργεια στο να αλλάξετε κάτι, γιατί ίσως είναι μάταιο! Ευχαριστούμε το Θεό, για ότι απλόχερα και με πολλή αγάπη μας προσφέρει και δεν έχουμε ως στόχο να κρίνουμε ή μάλλον να επικρίνουμε, τους υπόλοιπους.